Bikers en Pilots in Uzhgorod, Pilots & Planes

september 2012

Aopa Magazine plaatste een prachtig verslag van het bezoek aan het eerste Aopa-vliegfestival in Oekraïne.

Uzhgorod (Ужгород, uklu) ligt maar enkele minuten van Slowakije, ook nog eens in een deel van Oekraïne, Transkarpatië, dat tamelijk westelijk ligt. Met 686 Nm vanuit Hilversum is het makkelijk in 2 dagen te bereiken, maar ik maak het onderdeel van een veel grotere reis door Europa, en vlieg er op een lange donderdag heen vanuit het Montreux Jazz Festival in Zwitserland. Even opletten dat je de Europese Unie verlaat van een vliegveld met douane, voor mij is dat Maribor in Slovenië. Ook even schrikken is dat ik pas merk dat mijn Bendix GPS geen vliegveldinformatie blijkt te hebben buiten Europa, als de zekering is gesprongen waarmee ik mijn laptop met PocketFMS bijlaadt. Enkele dagen voor vertrek kregen we nog een verlossende email, dat we niets hoefden te vermelden in veld 18 van het vluchtplan, we hadden allemaal toestemming. En vliegend door het Hongaarse luchtruim hoorde ik al diverse kisten over destination Uzhgorod, dat schept meteen een band.

De toren spreekt vloeiend Engels, en op de taxibanen staan vrijwilligers de ongeveer zestig verwachte vliegtuigjes naar hun parkeerplaatsen te loodsen. Binnen no time verschijnt een official met grote pet, die gebaart dat ik moet wachten. De kisten worden verankerd, en er gaan zelfs rood-witte lintjes om de haringen, zodat je niet struikelt. Dan word ik in een busje naar het aankomstgebouwtje gebracht, waar ik scheef-gefotokopieerde onbegrijpelijke formulieren in tweevoud moet invullen. En even later sta ik buiten in de Oekraïne, ietwat grauw straatbeeld met beton, versleten straten en hier en daar nog een Lada. Organisator Gennadij begroet mij direct, en legt in gebrekkig Engels uit waar vanavond gegeten wordt. In het restaurant, in nostalgische Sovjet sferen, toont de hoeveelheid Wodka op tafel direct het verschil tussen de veelal Oekraïense bikers en Westerse piloten.

De volgende dag mis ik de bus naar de warmwaterbronnen van Lumschori, dus neem ik met 4 andere piloten uit Zwitserland een taxi. De rit van een ruim een uur is goedkoper dan de bus per persoon, maar dat komt misschien omdat op de terugweg blijkt dat de bus een heuse politie-escorte heeft. Een Lada met zwaailicht drukt met plezier alle tegenliggers de berm in, zodat onze bus in volle vaart terug kan rijden.

Zaterdagmiddag begint het eigenlijke bikersfestival, al vele jaren een traditie in Uzhgorod. Duizenden motorfietsen komen uit heel Oekraïne, of verder. De verste 5000 km uit Siberië. Er is een prijs voor de best verklede gast, iets waar stoere bikers duidelijk veel fanatieker om strijden dan de bescheiden piloten uit veelal Duitsland en Zwitserland. ’s Ochtends gonst het onder de piloten dat we nog even een local flight kunnen gaan doen, en wachten we de briefing daarover om 10:00 in spanning af. Gennadij meldt in het Russisch het verloop vande dag. Tijdens zijn speech neemt hij diverse telefoontjes aan op zijn iPhone, om nog de laatste dingetjes te regelen. Mooi moment voor collega Stefan om zijn woorden naar het Engels te vertalen. Vliegen is geen optie deze zaterdag. Wel worden we achterop een grote vrachtwagen geladen, en rijden zigzaggend door de hele stad voor de bikersparade uit naar het vliegveld. Locals hangen uit de ramen en zwaaien ons toe.

Op het vliegveld tonen Hongaren zeer indrukwekkende kunsten op hun motoren, stunts die ik tot dusver alleen nog op Youtube had gezien. Twee Yaks doen wat Aerobatics. En eenieder is welkom achter de hekken van het vliegveld om alle kisten te bekijken. In principe zijn er rondleidingen, maar met mijn Aopa-pasje kan ik mijn drie Oekraïense gasten langs de rijen voeren voor een privé rondleiding. Voor hen is het voor het eerst sinds de Sovjet tijden dat ze weer op dit veld zijn, toen waren er voor het laatst betaalbare vluchten naar Kiev en Moskou.

’s Avonds is er een groot feest op een festivalterrein, met diverse bands. De geluidstechnici doen vooral hun best te laten zien hoe hard hun installatie kan, en het lukt sommige motoren dat weer te overtreffen. Een presentator haalt enkele dronken meisjes over zich on stage grotendeels te ontkleden, wat uiteraard op tientallen Nokia’s wordt vastgelegd. Uit een enorm grote pan wordt de beroemde Oekraïense soep borsjtsj geserveerd, terwijl ernaast een hele stier tot aan het bot verdeeld wordt over plastic bordjes. Hoogtepunt van de avond, waarvoor velen bleven, is Oekraïens nummer 1 band Бумбокс (Boombox), ook naar mijn mening duidelijk beter dan de eerdere bands die ruimte gekregen hadden. En een enorm vuurwerk, dat beslist diverse Europese normen overschrijdt, sluit de avond prachtig af.

Op zondag peil ik opnieuw wat de mogelijkheden zijn om het land verder in te vliegen. Maar de indruk die ook de andere piloten hadden gekregen, wordt bevestigd. De enige toegestane bestemming vanuit Uzhgorod is terug naar de Europese Unie. Met moeite mag ik een dag langer blijven, als ik meteen een vluchtplan indien en goed laat keuren door de autoriteiten. In de haast kies ik voor Košice, wat mij aldaar € 80,- landingsgeld kost. Toch moet ik zeggen dat ik blij ben weer in het gereguleerde westen te zijn. Ik had graag verder gevlogen in de Oekraïne, maar merk in de paar dagen Uzhgorod al, dat dingen regelen niet gaat zoals in het westen. Je moet mensen kennen, veel bellen, Russisch of Oekraïens spreken, en het is onvoorspelbaar hoeveel cash je in welke situaties onverwacht nodig zult hebben om dingen te bespoedigen.

Vrijwel alle piloten verbleven in het enige westers ogende hotel in Uzhgorod, maar dankzij Couchsurfing,org was ik te gast in een heus Oekraïnse huis. Natuurlijk wisten ze daar niet zoveel van vliegen, maar des te meer leerde ik er over de Oekraïense gewoonten, het eten, de bureaucratie, de ambities van de mensen, het gevoel dat ze ook Europeanen zijn, het eeuwige gedoe voor hen met Schengen, hun besef van vooroordelen die wij over ze hebben, en natuurlijk de lokale sights zoals kastelen, winkels en bars. Ik kreeg er zelfs vrijwel direct een Oekraïense simkaart, want kunnen bellen zou wel heel belangrijk zijn.